Hoo weet iej da’s oalder wödt?

All’s is wieder vot as vrogger
Noar de schure, achter ’t hoes, is tweemoal zo wiet.
‘Lik wà of ie oaver nen barg hen mut.

Hard lopen um de busse te halen doo’k ok neet meer.
Volgens mie geeté völ eerder vot as vrogger.

A’j ’t mie vroagt hebt ze de trappen ok völ steiler
e maakt, bie joaren terugge.

En hebt ieleu wà emaarkt dat ze de kraante,
in völ kleanere letters drukt?
Ie’j hooft ook gen meansche mear te vroagen
of ze um veur wilt leazen,
want ze proat toch allemoale völ te zachte.

De kleere bunt ok heel aanders wöden biej vrogger.
Ze bunt almoal of te wied of völ te krap um ’t gat.

Zelfs de leu veraandert!
Ze bint völ jonger dan dow wiej joonk warren!
Van de aandere kaante bunt de leuk van oonzen leaftied,
völ oalder dan wieleu.

Zo kwam ik köttens nog oale kunnigheid teeng.
Dee was zo oald wödden,
dat zee miej neet ees wear keanden.

Dat scheut mie’j gisteroavend zo in ’t zin,
Dow’k veur ’t speegel stön um miene
heure te kammen.
Ik zag mie’j zölf doar stoan en wat mean iej,
ok de speegels bint lang neet mear zo good as vrogger.

Ne proatje oaver vrogger!