Strotouwkus

Zondagmargen... t'is nog vrog en duuster... de meeste luu lig nog op één oor.
Januari duurt lange dit joar, 'k gleuf dat et nog ganie lig is gewes disse moand. Ik proat ik wat in mie zelf.

De koffie pot pruttelt, t'is der deur, stark en zwart in een beste komme. Zo hekkum et liefst.

Ik kiek noar buut'n, eene schut d'r op de fiets deur de stroat met ingetrokken nek en 'n hogen krage.. 't Is driet weer.

De hond kwispelt en wie'j loopt noar de wei. Schut een baal heui uut veur de pony. De strotouwkus hang ik ff an een rikkepos.
Joa, die stro touwkus.

Op 'ens goa ik in gedachten t'rug deur de tiet hen...
Ik zie de olde schuure van mien opa, et meeste grei hunk met een strotouwken nog an de zolder.
Opa is allange vot, moar an een groten spieker in de balk geslagen hink nog steeds de zeise an een touwken van stro, de wuuleklemmen biej' mekare geknupt, an een touwken van stro. Of 20 meter waterslang an een rolleken opgehangen met een strotouwken.

Strotouwkes deete ok in de boks, zodatte neet van 't gat af zakken. D'r hing altied een hele bos strotouwkus ant voerhek op 'n deal en ze wodden oaverals veur gebruukt.

Denk dat strotouwkus de veurlopers bunt van de tegenwoordige, trekbandjes. Tie wraps.

Qua milieu was et strotouwken beater. Moar of et ook zo handig was? Hmmmm...

Herinneringen an vrogger met een glimlach. Ak an de Olde karloos denk ruuk ik de rooien diesel van de Deutz, en zie ik opa der zo opzitten. "Kiek uut mien jonge, anders kom iej der onder."

Ik fluit noar de hond... trek mie de nek iets in de scholders en met rasse schre goa ik op de køkken an.

Loa't moar gauw veurjoar wodd'n...