Harem Nordmannen

De donkere dagen voor kerst vormen een uitdagende periode. Sinterklaas is met zijn zwarte en anders gekleurde Pieten weer vertrokken. Zijn we mooi verlost van die, voor mij, onzinnige pietendiscussie en storten we ons op kerstkransjes, lampjes, kalkoen en Sissi, die junge Kaiserin op tv.

Bij de dagen vóór Kerst hoort ook het speciale jachtseizoen. Nee, niet op wild, maar op de enige echte kerstboom. Volgens mijn vrouw dan. Als ik voorstel om een mooie kunstkerstboom te kopen, zodat we in één keer verlost zijn van het jaarlijkse ritueel, is een dodelijke blik mijn deel. Het moet een echte zijn, een Nordmann wel te verstaan.

Ik sputter nog tegen dat we in ons eigen bos prachtige kerstbomen hebben staan, waar ik er wel één van wil halen. Als door een dennennaald gestoken reageert ze: “Die laten hun naalden veel te snel vallen. De Nordmann niet, die staat veel langer.” Er is maar één keuze: je verlies nemen en met haar in de auto stappen om naar de kerstbomenhandelaar te rijden.

Na vijf minuten heb ik met die handelaar te doen. De keurig in een net verpakte kerstbomen moeten stuk voor stuk bevrijd worden uit hun knellende net jas. Ja, want ze wil wel even zien of het een ‘volle’ boom is en of de takken goed ‘verdeeld’ zijn. Na een uitgebreide selectie en een aantal uiterst kritische blikken krijgen de zuchtende kerstboomhandelaar en ik te horen dat er drie zijn uitverkoren.

“Drie?” “Ja schat. Voor in de woonkamer, de gang en in je kantoor.” Met koude, natte vingers worstel ik de hele ‘Nordmann-harem’ in de auto. Met de achterklep open, alsof we een zwaar transport zijn, rijden we huiswaarts. Onderweg belt ze haar zussen en moeder om de buit te melden en af te spreken, wanneer ze samen de boom versieren. Ook dat nog!

Na veel gedoe met emmers zand voor de wortels staan de Nordmannen fier en trots in ons huis te pronken. Dat zorgt voor een fijne en dankbare sfeer, moet ik toegeven. In deze ‘bezinnelijke’ tijd is het sowieso raadzaam om af en toe wat toegeeflijker te zijn. Ik weet dat de Nordmannen weer verdwijnen en dat ik dan weer de enige man in huis ben.

Ik heb mij voorgenomen dat ik haar tegen de kerst ga kussen onder de traditionele mistletoe en haar dan in haar oor fluister: “Schat, wat een mooie kerstbomen. Dat heb je goed gedaan. Ik ben trots op je. Prettige kerstdagen.”