Magie

Columns 18 februari 2016 0

Ik groeide op in een ‘bouw’. Zo noemden we dat. Een lang rijtjeshuis in Westerhaar, uit de jaren 70. Ik kan me nog levendig voorstellen dat, als ik uit het raam naar buiten keek, ik helemaal tot aan het bos kon kijken. ‘Het bos’. Ook zo’n begrip. Als ik er nu langs rijd, op weg naar mijn ouders in Sibculo, is het bos van weleer niet meer dan een uit de kluiten gegroeide haag. Dat is het natuurlijk altijd al geweest. Door kinderogen gezien lijkt alles groter, mooier en magischer.

Vooral dat laatste. Alles had een magische lading. Dat moest ook wel, want laten we eerlijk zijn, van een bouw moet je niks verwachten. Omdat ik gezegend was (en ben!) met een levendige fantasie kon ik hele verhalen maken met mijn vriendjes en vriendinnetjes uit Westerhaar. Ik vond het gezellig en spannend. Omdat we verhalen verzonnen over wilde dieren en boze kluizenaars die zich zouden ophouden in dit bos.

Voor mensen die Westerhaar niet kennen: het is van oudsher een veendorp. Als je op een zonnige zondag gaat wandelen door de schitterende Engbertsdijksvenen, kom je er langs. De venen met hun rijke flora en fauna, historie van keihard werken zonder franje en spannende volksverhalen. Over magie gesproken.

Westerhaar is een dorp waar veel van mijn familieleden nog wonen en waar ik dus regelmatig kom. Westerhaar is ook een dorp waar je je vooral niet anders moet voordoen dan je bent. Van gekkigheid houden ze niet in Westerhaar. Het gezegde ‘Doe maar gewoon, dan doe’j a gek genog’ is daar ontstaan. Denk ik. Er wonen mooie mensen die je oprecht in hun hart sluiten, als je de moeite waard bent. Als je je meer voelt dan een ander, word je er regelrecht uit geknikkerd. Heel duidelijk dus. De liefde van een echte Westerhaarder moet je verdienen. Eenmaal in zijn hart laat ie je nooit meer los. In Westerhaar zijn de cafetaria’s rijkelijk vertegenwoordigd, het uitzicht aan de rand van het dorp is weids en de taal is plat, maar niet platvloers. Dat is het dorp waar ik geboren ben. Het dorp dat ik koester, maar waar ik niet meer woon.

Sabine Uitslag

Sabine Uitslag

Sabine Uitslag (42) is oud-Kamerlid van het CDA, gezondheidswetenschapper en verpleegkundige met een warm hart voor mensen en de zorg. Ze is nu bestuursvoorzitter van de Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten en runt haar eigen zorgmarketing- adviesbureau. Ze is getrouwd met Menno en de trotse moeder van Anna-Belle (4) en Isa-Beau (2). Sabine is vaak verhuisd, maar woont alweer een poosje in Welsum, een prachtig dorp in de IJsselvallei.

Plaats een reactie

0 Reacties