Plogging

In eerdere columns heb ik mijn liefde voor het rennen en wandelen in de natuur beleden. Juist in deze periode van het jaar, als het kwik daalt en de dagen korter worden, probeer ik toch zeker drie keer per week tijd te maken om mijn hoofd leeg te maken en mijn lijf een beetje ‘in shape’ te krijgen en te houden. Ik laat graag in het midden of dat laatste wel of niet gelukt is. Wel wil ik graag mijn zorg delen over de toenemende rotzooi in de bermen. Niet te geloven wat de mensen van zich af gooien. Zonder enige schaamte! Lege blikjes, plastic flesjes en zakjes, lege sigarettendoosjes. Te veel om op te noemen. Wat ik laatst zag, kon ik bijna niet geloven: plastic zakjes met hondendrollen aan laaghangende takken van bomen gebonden. Het waren er drie op een wandeling van drie kilometer. Kan en wil iemand deze mensen uitleggen dat, als je te lui bent om de poep van je hond mee naar huis te nemen je de zakjes ook beter thuis kunt laten? De natuur doet er namelijk zo’n 200 jaar over om plastic te verteren. Geen kattenpis lijkt me. Letterlijk en figuurlijk.

Er is echter een nieuwe trend op komst: plogging. Plogging komt uit Zweden en het houdt in dat de loper tijdens het rennen de rotzooi oppakt en meeneemt in een zak of rugzak. Zo werkt de jogger of wandelaar mee aan het schoonhouden van de natuur.

Het zou toch geweldig zijn, als we daaraan meedoen met z’n allen? Mocht u dus een fijne herfstwandeling gaan maken, vergeet dan niet een tas of zak mee te nemen.

Ik ben inmiddels aan het ploggen. Het geeft een dubbel gevoel van voldoening, kan ik u melden. Alleen die plastic zakjes, gevuld met hondendrollen...

Ik roep hierbij de rechtmatige eigenaar op deze ‘verloren voorwerpen’ zelf op te komen halen.

Alvast bedankt namens iedereen die van een vuilnisvrij landschap houdt!