Vorst en zomerstorm

Tot nu toe trekt 2015 met extreem weer aan ons voorbij. Maandenlang klaagde Boer over het koude, droge voorjaar. Met als dieptepunt de nachtvorst, eind april. De regen bleef uit en het gras schroeide weg. In juli gingen we via een hittegolf naar vorst aan de grond en daarna door naar een zware en zeldzame zomerstorm. Op 3 augustus was het tropisch warm en op 17 augustus werd het met 15.2 graden de koudste 17 augustus sinds het begin van de metingen. Ergens in augustus barstte de hemel open, waardoor augustus in de top-10 van natste augustusmaanden eindigde. Naast wateroverlast door slagregens kwamen ook zware windstoten voor en veroorzaakten wervelwinden veel schade. Kortom, de codes geel, oranje en rood vlogen in het rond. Een paar boerderijen in Wieringerwerf stortten in en van een buurtboerderij zijn de lichtplaten op de stal kapot gehageld. Boers stal staat er gelukkig nog en de maïs heeft de hagel en rukwinden overleefd.

Voor boeren, burgers en buitenlui is extreem weer uiteraard lastig, maar de evenementenorganisatoren hadden het ook niet bepaald gezellig. Als het om veiligheid van mensen gaat, kun je je uiteraard niets permitteren. De zomerstorm op 25 juli trof de Zwarte Cross hard. Boer en ik hadden kaarten voor de zaterdag, maar we stelden ons bezoek uit. Via sociale media zagen we mensen op het open veld alle kanten oprennen, op zoek naar een plek om te schuilen of op weg naar de uitgang. Gelukkig hield de organisatie – De Feestfabriek Alles Komt Goed bv – zich aan haar levensmotto en bedacht voor alles een oplossing. Op het hoofdpodium werd de programmering om 16 uur stilgelegd en de stunts op het crossterrein gecanceld. Voor de campinggasten met kapotte tenten werd onderdak geregeld. De organisatie besloot iedereen gratis toe te laten die zaterdagavond. Toen Boer en ik het rond 19 uur aandurfden, leek het terrein een waar slagveld. Versieringen, borden en terrasjes waren preventief weggehaald of weggewaaid. Mensen kwamen uit de tenten en begonnen weer over het terrein te lopen. Het bleef echter een wat triestige avond.

Ik houd erg van de combinatie ‘Achterhoek’ en ‘festival’, dus probeerde ik dit jaar ook Mañana Mañana op het prachtige landgoed Enghuizen in Hummelo. Het kleine broertje van de Zwarte Cross. Volgens de website ‘het meest relaxte festival van Nederland’, waar je ‘keihard kunt chillen.’
Het weer was goed, de locatie sprookjesachtig en de sfeer uitstekend. We keken toe hoe onze spareribs ter plekke gekruid en op de barbecue gelegd werden, we maalden onze eigen koffiebonen die we in een filtertje opgoten, we hengelden een visje en maakten een oersoepje onder de bezielende leiding van een neohippie. Tussen het chillen door keken we naar boomklimmende kinderen die met de boswachter op zoek gingen naar eetbare bosplanten. En we ondergingen een psychedelische zintuigenstimulatie.

De zaterdag- en zondagnacht spookten regen en wind nog aardig rond op de camping. Gelukkig zonder grote schade en ongelukken. Ik las dat de volgende editie van Mañana Mañana is verplaatst naar juni, vanwege ‘een grotere kans op mooi weer en omdat het langer licht is.’ Ik weet dat ‘alles goed kump’ met de Achterhoekse organisatoren, maar ik gun ze gewoon weer. Zonder extremen. Met een zonnetje en wellicht één buitje.