Vrögger

Wi-j ontkomt d’r geen van allen an: vrögger. Toen ik eigens ’n kind was, vond ik ’t prachtig öm naor, in mien ogen olde mensen te luust’n. Hele verhalen kwamen veurbi-j. Tante Leis en tante Anne konnen d’r ’n hele aovond met vull’n. Hoe ’t was öm as boerenmeid te dien’n. Ik herinner mien nog dat verhaal oaver ’n boer die wat te opdringerig was. Tante Leis, zat as ze naor bedde ging, ’n stoel onder de deurklinke. Dat was volgens eur wel neudig. Ze had ‘m al us flink van de kamer af elucht. Oaver tante Anne, die ’n proef op eerluk en netheid te verduren kreeg. De vrouwe had ’n papieren gulden onder de kokosmatte elegd. Dan kon ze zeen of ze de matte d’r wel uut had ehad en of ze wel te vertrouwen was. Zi-j had dat ding van gif met ’n hamer en ‘n viefduimer in de schouw eslagen.

Veur da’j ’t in de gaten hebt, bu’j zelf zo’n olde tante. Laats vroeg mien kleinzoon, die arg geïnteresseerd is in geschiedenis: “Oma hoe was het om vroeger kind te zijn?” Ik zeg tegen dat jong: “Gao d’r eerst maor effekes zitt’n. Dan maak ik ow effen wat chocolademelk warm.” Toen vertelde ik ‘m oaver hoe kold ’t vrogger kon wean. De iesbloemen veur de roete en de giezel op de dekkens. ’t Water bevroren in de komme op ’t nachtkastje. Dat de enige verwarming ’n fornuus in de kökken was. A’j thee of koffie woll’n hebb’m, da’j dan eerst met de waterkettel naor de daele mossen, omdat daor de pompe was. Dat d’r gin douche was. Da’j één keer in de wekke öm-ste beurten in ’n teil met water gingen. Moeder rolden dan de matte op en as alle blagen ewassen waren, dan werd met dat water de vloer edweild.

Nieuwsgierig naar de hele column? Klik hier en word abonne.